Մարդիկ շատ են սիրում հետևել իրենց սիրելի աստղերի ապրելակերպին, առօրյային և նրանց խենթություններին:
Ես նույնպես հետևում եմ իմ սիրելի աստղերին, այդ պատճառով էլ տարիներ առաջ ուզում էի աստղագետ դառնալ: Մի լավ պապարացի կա, անունն էլ` Հաբբլի աստղադիտակ, որ շատ ու շատ աստղերի մասին է մեզ պատմում: Հիմա Հաբբլից բացի ուրիշ պապարացիներ
էլ կան, որոնք նեղություն չեն քաշում տիեզերք թռնելու ու իրենց սիրած աստղի հետևից
ընկնելու համար, այլ Երկրի վրա պառկած, ռադիոալիք կամ այլ ճառագայթ են բռնում:
Սիրիուս անունով այս հրաշքը գիշերային ակումբներ չի գնում, սակայն երկնքի ամենապայծառ
աստղն է, չի շնանում, սակայն կոչվում է «Շան աստղ», քանի որ գտնվում է Մեծ շան համաստեղության
մեջ: Ինքն առաջին աստղն էր, ում արագությունը հաշվեցին երկրացի գիտնականները: Մի հատ
էլ փոքրիկ գաղտնիք ունի. իր կողքին գտնվող փոքրիկ Սիրիուս B-ն:
 |
| Սիրիուս |
Արկտուր` թարգմանաբար Արջի պահապան անունով այս աստղը նարնջագույն հսկա է, բայց իրենից փոքրիկ
աստղերին չի նեղացնում: Իր խենթությունն էլ այն է, որ իր լույսը հիմնականում ինֆրակարմիր
տիրույթում է արձակում: Էս սիրուն տղան նաև կրկնակի աստղ է` կազմված է նույն ծանրության
կենտրոնի շուրջ պտտվող երկու աստղերից:
 |
| Արկտուր |
Բետելգեյզեն Արկտուրից ավելի մեծ է. նա կարմիր գերհսկա է ու այնքան էլ անվտանգ չէ:
Բանն այն է, որ գերհսկաների վառելիքը շուտ է վերջանում, նրանք իրենց իսկ ծանրության
պատճառով մասերի են բաժանվում ու դառնում գերնոր աստղ: Բետելգեյզեն ավելի քան 10 միլիոն լուսատարի հեռու է, այսինքն` նրա լույսը մեզ 10 միլիոն տարի անց է հասնում: Միգուցե՞ նա արդեն գերնոր հսկա է, իսկ
մենք դեռ մի քանի միլիոն տարի առաջվա լույսն ենք տեսնում...
 |
| Բետելգեյզե |
No comments:
Post a Comment